In 2004 kregen ik te horen dat mijn moeder de ziekte van Huntington had. In 2008 ben ik getest. De dag voordat ik mijn uitslag zou krijgen had ik een date met een jongen, hij werkte op dat moment op een Huntington afdeling. Helaas kreeg ik een slechte uitslag. De date werd de liefde van mijn leven. In 2010 zijn wij getrouwd. Ik werd snel zwanger en kreeg een vlokkentest. Wat een wonder de uitslag was goed! In 2011 ben ik bevallen van Sem. In 2013 begon ik mij anders te voelen, ik kon niet omgaan met prikkels, dwanggedachtes en werd onrustig in mijn hoofd. Na vele gesprekken en onderzoeken is er verteld dat de ziekte is begonnen. Veel rust en regelmaat met een combinatie van medicijnen maken het nu dragelijk.
Ik kan slecht omgaan met veranderingen. Ik heb moeten stoppen met autorijden en door mijn evenwicht rijd ik op een driewiel bakfiets. Van buiten zie je niks maar vanbinnen ben ik niet meer de vrouw die ik was en verander ik langzaam Ik hoop dat ik nog mooie momenten mee mag maken met mijn familie, en vrienden.