Op 31 maart 2010 kreeg ik te horen dat ik DCIS had.(voorloper van borstkanker) Op dat moment stortte mijn wereld in. Wat nu? Ik Kanker??Hoe kan dat? Hoe moet het met mn kinderen? (2 en 11jaar). Ik was bang...ontzettend bang... Ik was al 2 vriendinnen verloren aan dezelfde ziekte en die moesten hun kinderen achter laten. Maar op een gegeven moment vond ik ook mijn eigen kracht terug en kwam er zo'n onverklaarbare kracht naar boven. KOM MAAR OP! Ik laat me niet klein krijgen.
In de afgelopen jaren heb ik ruim 15 operatie's gehad. Doordat de muziek in mijn leven een grote rol speelt hielp dit mij ook het ergste verdriet en de pijn te verzachten. Als ik het niet meer zag zitten, ging ik achter mn vleugel spelen. Hierdoor raakte ik ook veel stress kwijt. Gelukkig ben ik nu jaren verder..en het gaat goed. Ondanks 2 borstamputatie's..en vele operatie's. Ik heb met mijn Stichting Vele Handen Voor Een Doel 3 grote evenementen neer gezet rondom het thema kanker. Hierbij was muziek altijd de rode draad. Het is me gelukt iets afschuwelijks..naar iets waardevols en mooi's om te buigen. Iets waar ik anderen mee kan helpen. Samen ben je sterker!