In Maart dit jaar kreeg mijn zus Clara te horen dat ze eierstokkanker met uitzaaiingen had. Haar wereld storte in.De laatste jaren waren al drie zussen gestorven aan kanker,dus de gedachte aan de dood was erg aanwezig.Doodsangst was haar metgezel. Nadat het behandelplan bekend was,eerst drie chemokuren, dan operatie,dan weer drie keer chemo,en er veranderde iets.Er was weer hoop, en al snel was ze strijdlustig en weer vol goede moed. Al heel lang is mijn zus een van mijn meest vertrouwde fotomodellen,ìn goede en slechte tijden stond ze voor mijn camera. De eerste weken tijdens de chemo vielen haar haren uit en voorzichtig informeerde ik naar de mogelijkheid om het proces in foto`s vast te leggen. Aanvankelijk stond ze daar niet voor open. Nadat de operatie met goed gevolg doorstaan was,heb ik mijn hoofd kaal geschoren en toen ging bij haar de knop om,waarom niet ,was haar reactie. Daarna zijn we begonnen met de foto`s. Elke week,maandagmiddag fotosessie.Het poseren,de confrontatie met zichzelf en de gesprekken tijdens de sessies,deed haar goed,niet in de laatste plaats door de altijd aanwezige humor,in dit geval zwarte.Het was en is nog steeds een onderdeel van het verwerkingsproces,ook voor mij. Clara, dank voor je moed!