Na de kanker van mijn man in 2011, kreeg ik zelf de diagnose kanker; twee soorten. Er volgde een traject met foute diagnoses en een op het laatste moment afgezegde operatie. Ik ervaarde verdriet, angst, boosheid om het verlies van mensen die het moeilijk vinden er mee om te gaan en mijn baan. En verloor het vertrouwen in mijn lichaam. Maar dit heeft mij niets gebracht.
Nooit kun je uitleggen wat er met je gebeurt na de diagnose en mensen zullen sommige reacties raar vinden. Maar iemand die geen slechte diagnose heeft gehad kan nooit in je hoofd kijken. Als je van een afstand naar geliefden moet kijken en je ziet dat het hen goed gaat, laat het dan los. Het kost energie en die heb je hard nodig. Leef je leven of iedere dag je laatste is, kijk om je heen, geniet van de natuur en blijf vooral liefhebben.