Kanker als Kans is mijn ervaring. Voor de meeste mensen is het "die rotziekte die je de oorlog moet verklaren". Daar heb ik nooit in geloofd. Het zijn eigen cellen die mijn lichaam maakt om me te helpen overleven. Ok ze gaan te ver als ze de boel overnemen en daar moet je ze wel van tegenhouden. Ik werd niet bang maar wel bewust van de implicatie van kanker toen ik het hoorde de dag na Hemelvaartsdag.
Omdat de kanker er zo lang over doet om tumoren te produceren kon ik de tijd nemen om me af te vragen waarom mijn lichaam kanker nodig had. De grote vraag die ik mezelf en mijn lichaam gesteld heb is: "Wat heb je nodig om beter te worden en wat heeft de tumor mij te vertellen?"
Ik heb nog niet alle antwoorden maar mijn lijf geniet zichtbaar van alle aandacht en alle liefde die ik er nu over uitstort. De tumor krimpt als ik iets doe waar mijn lichaam behoefte aan heeft en zwelt als ik iets verkeerd doe. Daarom ben ik blij dat ik het niet heb laten weghalen. Nu word ik gedwongen om steeds kritisch te kijken naar al mijn daden, gedachtes, gevoelens en relaties. Ik eet gezond, leef gezond en denk gezond. Daar word ik vanzelf gezond van, hoop ik, denk ik en verwacht ik.