n 2014 kreeg ik de diagnose EDS type 3; een klap! In enkele dagen kreeg ik met zoveel te maken; onbegrip uit mijn omgeving, mijn hobby's die niet meer gingen en een lijf dat niet meer wilde. Toen ook de andere diagnoses, artrose in beide knieën en scoliose, erbij kwamen stortte mijn wereld in. Ik identificeerde me met mijn ziektes, hetgeen een grote druk legde op mijn vriendschappen. Mijn reumatoloog greep in. Ik moest verplicht revalidatie volgen met psychologische hulp. Dat heeft me veel goed gedaan. Ik ben weer een mens. Ik probeer nu zoveel mogelijk van het leven te genieten ondanks dat het slechter gaat. Paardrijden heb weer oppakt en als het lukt wandel ik af en toe, met of zonder wandelstok. Op termijn zal ik wel in een rolstoel terecht komen. Hoe lang nog? Wie zal het zeggen?! Mijn lessen: accepteer jezelf, luister naar je lichaam, vrienden die je niet accepteren waren je vrienden niet en schaam je niet.

Omdat mijn ziekte vrij onbekend is heb ik een facebookpagina geopend:the life of a Young zebra