Als je krijgt te horen dat je ernstig ziek ben dan worden alle clichés waarheid.

Ik ben een jonge moeder van 2 zoons en heb de ziekte van Huntington. Ik kreeg mijn uitslag toen ik 6 maanden zwanger was van Max. Dus toen hij geboren werd was hij meteen ook risicodrager, 50 % kans. Ik heb deze van mijn vader geerft. We wilde heel graag nog een kindje dus toen ik 2 jaar later zwanger werd hebben we een vruchtwater punctie laten doen en godzijdank het kindje was gezond nu een dikke 16 jaar later heb ik 2 grote zonen 1 gezond en 1 waarvan we het niet weten. Iedere dag voel ik me schuldig. Ik weet dat ik het toen nog niet wist maar het blijft door je hoofd heen spoken. Zeker nu ik zelf achteruit ga. Maar we houden hoop hoop in de wetenschap waar we zo voor vechten om het geld bij elkaar te krijgen zodat het onderzoek naar Huntington in volle gang verder kan. Zodat heel mischien er op tijd een medicijn komt. Niet voor mij maar voor Max. Pas dan heb ik rust in mijn hoofd. Die hoop houdt me zo op de been en daardoor heb ik het gevoel dat ik misschien wel jaren extra heb gehad door die oerkracht die een moeder bezit. Alles doen om je kinderen te beschermen. Iedere dag als ik wakker word en ik denk ik blijf liever liggen dan moet ik. Ik moet voor mijn 2 jongens. Zonder hun had ik opgegeven.

http://campagneteamhuntington.nl/landing
Patricia
Ziekte: Ziekte van Huntington
Noord-Holland


U kunt contact opnemen om een foto te maken voor op deze pagina of voor persoonlijk contact met Patricia via e-mail.