13 Juli 2013, op deze dag begint mijn verhaal. De dag dat ik letterlijk ter aarde stortte. En daar lag ik op de douchevloer in totale verwarring en benen die mij niet meer konden dragen. In 1 klap stond het leven stil. Na vele onderzoeken, gevechten, uitputting, eenzaamheid en operaties, kan ik nu zeggen dat ik het heb overleefd. Mijn lichaam is kapot maar mijn geest is onverwoestbaar. Er is nog geen genezing voor Q koorts, 74 mensen zijn overleden. Mijn levenslange depressies hebben mij vaak over het randje willen duwen maar ik geef nooit op. "Gewone mensen kennen vier seizoenen in het leven, mensen met een culturele inslag hebben er vijf: lente, zomer, herfst, winter en een depressie”(Joost Zwagerman). Niemand leert je hoe je chronisch ziek moet zijn. Daar is geen handleiding voor. Q koorts en depressie hebben mij opnieuw leren ‘leven’. Leven door dicht bij mijn gevoel te staan, te luisteren naar anderen, leven door kleine dingen te waarderen, leven door los te laten, door mijzelf te accepteren, door te zien wat ècht belangrijk is, leven met de goede dagen, blijven leven als het minder goed gaat, door hulp te vragen, leven door te zijn. There's a crack in everything, that's how the light get's in (Leonard Cohen).