Mijn oma is overleden aan borstkanker, haar vader aan prostaatkanker. Mijn moeder is overleden aan de ziekte van Kahler (beenmergkanker) ik was 22 jaar. Vechtend gaf haar lichaam het op, nog geen 61 jaar. Jaren heb ik mezelf afgevraagd of me dit bespaard zou blijven Maar toen ik 51 was kreeg ik borstkanker. Dus toch! Na een jaar dat beheerst werd door medisch specialisten vol van onderzoeken, operatie, bestralingen, therapieën en medische informatie ben ik me meer dan ooit bewust van dat ik leef. Dat ik samen met mijn man en zoon misschien toch ouder mag worden. Na ontelbare boeken, stukjes op internet te hebben gelezen over (borst) kanker heb ik bewust de keuze heb genomen om anders te gaan leven, eten en drinken.Ik geloof er nml. absoluut in dat voeding een belangrijke rolspeelt in ons welzijn en misschien dat als je dat durft aan te passen in je leven je al een enorme slag hebt gewonnen om gezond te blijven. Daarom heb ik alcohol en suiker afgezworen. Eten we alleen nog vers en mn. zelf gemaakt (geen fabrieksmatige toegevoegde stoffen), beweeg ik voldoende, sport, neem de juiste vitamines of supplementen. Ik voel me goed en durf te zeggen dat ik ben gevallen, doorgegaan en weer opgestaan.