Van die dagen die je je hele leven niet meer vergeet: zo’n dag was 21 september 2015. Tijdens mijn werk een dringend telefoontje van mijn gynaecoloog om met spoed, en vooral niet alleen, naar het ziekenhuis te komen. Dan weet je eigenlijk al dat je leven voorbij is. Tenminste zo voelde het een hele tijd. Gaandeweg veranderde dat in: zoveel staat stil, alles gaat door. Tot ik in de gaten kreeg dat je met kanker ook kunt Leven.
Ik probeer met alle liefde de dingen te doen die ik doe en juist de Liefde voor het Leven en de Liefde van en voor Anderen maakt dat ik gelukkig kan zijn met hoe mijn Leven loopt.