Na jaren van klachten zonder diagnose werd het zo extreem dat ik op de SEH belandde vorig jaar. Er kwam na onderzoeken tijdens mijn opname MS uit en de ziekte ging ontzettend hard. Ik verloor veel functies snel achter elkaar. Tijdens opname in een revalidatie centrum merkte ik dat je zelf de slingers op moet hangen en dat iedere vriendelijke daad ook weer bij je terug komt. Je bent verantwoordelijk voor je eigen geluk. Nu mijn enige positieve vooruitzicht er is in de vorm van een behandeling in het buitenland (zie website) is de crowdfunding en de aanloop naar de behandeling wat me op de been houdt. Ondertussen moet je vooral kijken naar je mogelijkheden. De onmogelijkheden zijn niet belangrijk, dus waarom er op focussen? Heb geen verwachtingen, dan geniet je meer van alles wat je toe komt!