Ik hoopte een paar jaar geleden dat het plaatsen van de SPC (blaascatheter via de buikwand) mijn laatste, grote, medische verandering van mijn leven zou zijn. Helaas liep het anders. December 2016 bleek ik bovenop mijn andere aandoeningen een hersentumor te hebben. Een meningeoom, zo groot als een golfbal met een uitloper naar mijn schedelbasis. De "golfbal" kon op een paar weken later in januari 2017 via een hersenoperatie worden verwijderd. De tumor op mijn schedelbasis niet.
Daar zat ik dan: 41 jaar oud, gelukkig getrouwd en moeder van twee fantastische jongens. De oudste 12 en de jongste 8 jaar. Er ging van alles door mij heen. Ongeloof, angst, onzekerheid. Het voelde aan als een achtbaan. Hoe moet ik verder met leven wetende dat er een tumor in mijn hoofd zit? Alles in mijn leven stond op losse schroeven.

Uit eigen ervaring kan ik inmiddels zeggen dat het leven verder gaat. Stap voor stap. Dag voor dag. Het leven is wat je gebeurt terwijl je anderen plannen maakt (John Lennon) Leef! Geniet van de kleinste dingen. Geef niet op. Ga ervoor! Voor je het weet is je leven voorbij.