Mijn levensweg, zoals die van iedereen, verloopt niet zonder hobbels. Een voorbeeld van zo’n hobbel is de ziekte die ik nu heb, of misschien mag ik zeggen gehad heb. Ik ben ervan overtuigd, dat die hobbels er niet voor niets zijn. In mijn persoonlijke ontwikkeling spelen zowel de blijde momenten als de verdrietige momenten, de hobbels, een belangrijke rol. Mijn hobbels en mijn fijne momenten hebben mij gebracht tot op dit moment dat ik dit verhaaltje schrijf. Ik zou dit nooit kunnen doen, als ik niet had meegemaakt wat ik meegemaakt heb. En daar horen die verdrietige momenten bij. Die hebben in mijn ontwikkeling een belangrijke functie gehad, zoals de fijne momenten dat ook gehad hebben. Misschien zijn het vooral de nare momenten geweest die mij verder gebracht hebben. Als ik denk, dat er iets niet goed gaat, moet ik mij realiseren, dat ik de functie daarvan, de waarde die dat voor mijn persoonlijke ontwikkeling heeft, nog niet ken. Dat inzicht heb je tevoren niet. Het inzicht in tot welk goeds dit leidt, heb ik nog niet. Dat inzicht zal ik pas kunnen hebben, als ik later terugkijk op die nare hobbel. In dit perspectief probeer ik nu ook mijn ziekte te zien. Mijn ziekte gaat mij ook iets goeds brengen, heeft mij al veel gebracht.