Ik dacht begin jan 2016 een burnout te hebben, maar na uitvalsverschijnselen kreeg ik de diagnose; een astrocytoom graad 4 (GBM), de meest kwaadaardige hersentumor. Het begin van een leven met een ongeneeslijke ziekte, een leven waarin hoop en vrees elkaar afwisselen. Inmiddels ben ik bijna twee jaar verder en hebben er twee hersenoperaties plaatsgevonden, 33 bestralingen, een gamma Knife behandeling en ben ik voor voor de tweede keer bezig met 6 mnd chemo. Het is een moeilijk proces voor mijn partner en mij. De wilskracht om te overleven, weer de oude te worden maakte plaats voor het besef dat dat niet meer ging gebeuren. De intensieve behandelingen laten sporen na. Er kwam levenshaast, wat wil ik nog graag doen. Uiteindelijk komt acceptatie en daarmee ook rust. "Het is zoals het is". Een half jaar geleden heb ik besloten mijn functie neer te leggen en te gaan genieten van het leven. Mijn positieve instelling, het vertrouwen in de dingen waarop ik altijd gebouwd heb, mijn goede fysieke conditie, mijn motivatie en de liefde van mensen om mij heen, draagt veel bij aan zowel fysieke als geestelijke gezondheid. Ik kan daardoor een kwalitatief goed leven leiden en ik ben dankbaar dat mij daarvoor de mogelijkheid geboden wordt.